Drugi: Podobno nie szukałaś faceta?

 CRIS

     Otworzyłam oczy i zobaczyłam wnętrze naszego hotelowego pokoju. Przewróciłam się na drugi bok i zobaczyłam swoją przyjaciółkę. Spała jak zabita, a że zapewne będzie miała sporego kaca, nie mam zamiaru jej na razie budzić. Zwlekłam się z łóżka, wzięłam kilka swoich rzeczy i weszłam do łazienki. Wzięłam prysznic i się przebrałam. Rozczesałam włosy i zrobiłam lekki makijaż. Gdy wychodziłam z łazienki, Lola nadal spała, więc postanowiłam, że zamówię śniadanie do pokoju. Sięgnęłam po słuchawkę telefonu i wybrałam numer. Złożyłam zamówienie, więc zostało mi tylko czekanie. Odwracając się, zobaczyłam, że Lola się przeciąga. Próbuje wstać, ale zamiast tego, jęczy.
       - A mówiłam, nie pij tyle. - zaśmiałam się.
    - To nie jest śmieszne - odezwała się i złapała się za głowę. - Mam kaca. Moralnego też - dodała po chwili.
    - Nie dziwię ci się. Ja sobie siedzę, a tu otwierają się drzwi i widzę ciebie i Isco, całujących się. Podobno nie szukałaś faceta? - zmarszczyłam brew i spojrzałam na nią.
     - Bo tak jest! To przez ten alkohol. Czułam się przy nim.. Dziwnie - jęknęła i wstała z łóżka. - Potrzebuje drinka.
    - Może nie na czczo? Zaraz przyniosą śniadanie. - usiadłam na rogu swojego łóżka. - Zaraz... Czułaś się przy nim dziwnie? - uśmiechnęłam się pod nosem. - Sprecyzuj to.
    - Nie wiem czy dam radę coś zjeść - na jej twarzy pojawił się grymas. - Czułam się tak, jak przy Paco. To chore, bo wcale go nie znam - pokręciła przecząco głową.
    - Ej, to nie jest chore! Ja też tak się czułam na początku przy Tylerze i co wyszło? Jestem z nim szczęśliwa. - stwierdziłam.
    - Zapomniałaś, że ja mieszkam w Nowym Jorku?
    - Zawsze możesz wrócić do Hiszpanii. Dla tego chłopaka dobrze, a i dla mnie lepiej, bo miałabym cię bliżej. - wstałam, bo właśnie ktoś pukał do drzwi. Otworzyłam, a do pokoju wjechał pracownik hotelu z naszym śniadaniem. Podziękowałam i dałam mu napiwek. Wyszedł, a ja wróciłam do przyjaciółki. - Tak czy inaczej, powinnaś się zakochać! - spojrzałam na nią, a ta tylko nakryła twarz poduszką
    - Nie jestem pewna, czy to jest dobry pomysł. Dobrze jest mi samej - uśmiechnęła się lekko i sięgnęła po dzbanek z sokiem. - Wiem jedno: nie mogę się już nigdy więcej zobaczyć z tym chłopakiem.
    - Dlatego, że prawdopodobnie podoba ci się bardziej niż powinien? Idziesz na prościznę Lola.
    - Ja po prostu spotykam się z facetami tylko raz. Skończyłam z związkami - uśmiechnęła się szeroko i spojrzała na mnie. - A jak spacer z Thiago?
    - Tak jakby zaliczyłam wtopę, bo stwierdziłam, że musi mieć dziewczynę, a jednak jej nie ma... A tak to normalnie. Spacerowaliśmy, rozmawialiśmy, a później odprowadził mnie pod hotel. - włożyłam do buzi kawałek pomidora z talerza.
    - Romantycznie - puściła do mnie oczko i roześmiała się. - Podoba ci się?
    No i nastała wtedy chwilowa cisza, bo nie wiedziałam co odpowiedzieć.
    - Ten... - zaczęłam plątać.
    - Podoba? - niecierpliwiła się.
    - No przystojny to on jest... - stwierdziłam.
    - To chyba jednak ty powinnaś się zakochać w odpowiednim facecie - westchnęła i wstała z łóżka. Podeszła do szafki i wyciągnęła z niej świeże rzeczy.
    - Tylko, że ja już kocham odpowiedniego faceta. - przewróciłam oczami. - Ogarnij się i może gdzieś wyjdziemy? Jest za gorąco żeby siedzieć w hotelu. - zaproponowałam.
    - Ok - pokiwała głową i poszła do łazienki.

LOLA

    Po pół godzinie wyszłyśmy z hotelu i udałyśmy się na małe zakupy. Było gorąco, więc obie miałyśmy na sobie sukienki, które zasłaniały to, co najważniejsze. Szłyśmy do sklepu w całkowitej ciszy, bo ja jakoś nie byłam rozmowna.
    Myślałam o Isco, który cały czas siedział mi w głowie. Jego uśmiech i oczy, które są wręcz niesamowite! Cały czas czułam jego wargi na swoich, co doprowadzało mnie to szału. Ja nie chciałam się w nikim zakochiwać.. Nie chciałam? Raczej nie mogłam, bo przecież mieszkam na drugim końcu świata. A na powrót do Hiszpanii moi rodzice by się nie zgodzili.
    Weszłyśmy do ogromnego sklepu z ciuchami. Wyglądał jak supermarket, bo wszędzie były półki i regały z wieszakami. Od razu skierowałyśmy się do działu z okularami przeciwsłonecznymi, bo moje gdzieś mi zginęły.
    - O, te są ładne - wskazałam palcem na jedną parę i przymierzyłam ją. - Jak wyglądam?
    - Może być - odparła Cris i również zaczęła przymierzać.
    - Cristina.. - jęknęłam, spoglądając na grupkę chłopaków, którzy się zbliżali do tego samego działu. Tak, to byli ONI.
    - Co? - zapytała i również spojrzała w ich stronę. - Chodź, przywitamy się - powiedziała i chwyciła mnie za rękę.
    - Zgłupiałaś?! Musimy się schować! - odparłam i pociągnęłam ją w głąb sklepu.
    Jedyne, czego mi teraz nie potrzeba to akurat spotkanie z tym chłopakiem!
    - Czemu schować?! Chciałaś kupić okulary. - zdziwiła się, gdy ciągnęłam ją pomiędzy kolejne półki.
    - Chciałam, ale nie wiedziałam, że tu będzie Isco - warknęłam.
    - Czyli faktycznie chcesz go unikać? - zapytała.
    - A myślałaś, że robię sobie jaja? Ja się wczoraj z nim całowałam!
    - To nie przestępstwo. - mruknęła, przeglądając bluzki na wieszakach. - Jesteś kobietą, a on facetem. Raczej pocałunek to normalne zjawisko. - nabijała się. - Odrobina miłości ci nie zaszkodzi.
    - Cris, nie nabijaj się ze mnie - westchnęłam i podeszłam do niej. - Nie chce się z nim spotkać. Mogłabyś chociaż spróbować to zrozumieć?
    - No dobra, okay. - uniosła dłonie w geście przegranej. - No to chodź do działu z sukienkami, tam chyba nie zawitają.
    - Mam taką nadzieje - uśmiechnęłam się szeroko i ruszyłam za przyjaciółką.

CRIS

      Przemierzyłyśmy cały ten sklep w dłuż i wszerz. Starałyśmy się być jak najdalej od piłkarzy. Lola za bardzo bała się zakochać, czego do końca na serio nie rozumiałam. Paco to przeszłość, a ona powinna już o tym dawno zapomnieć i przynajmniej spróbować być szczęśliwa z innym facetem. Francisco to raczej miły chłopak i widać było, że Lola mu się podobała. Wtedy w klubie pożerał ją wzrokiem.
      Lola tak jak zamierzała, wybrała parę okularów przeciwsłonecznych i jeszcze jakąś sukienkę. Ja kupiłam top i szorty, czyli zestaw, w którym zawsze czuję się najbardziej komfortowo. Na sukienkę stawiam tylko wtedy, gdy już naprawę trzeba, albo tak jak dziś, czyli namawia mnie na to moja przyjaciółka.
       - To możemy iść już do kasy? - zapytałam.
       - No chyba tak, a tamci gdzie są?
       - Widziałam ich przedtem przy butach, ale to faceci, więc zapewne dawno się już ulotnili z tego sklepu. - przewróciłam oczami.
       - No to chyba możemy. - odparła i razem ruszyłyśmy w kierunku lady. Ustawiłyśmy się w kolejce i cierpliwie czekałyśmy na swoją kolej. Przeglądałyśmy drobne błyskotki, które zawsze kuszą przy kasie, gdy usłyszałyśmy głośny śmiech. Odwróciłyśmy się i zobaczyłyśmy grupkę mężczyzn, którzy wychodzili z jednej alejki i stanęli tuż za nami.
       - O! Cześć dziewczyny. - wyszczerzył się Alvaro.
       - Hej. - odparłam i spojrzałam na Lolę. Automatycznie pobladła i otworzyła szeroko oczy, po chwili na jej twarzy malował się szok, a zaraz ciężko przełknęła ślinę. W takim stanie to chyba jeszcze nigdy jej nie widziałam.
       - Miło tak się znów spotkać, prawda? - zapytał Isco, a ta tylko skinęła głową. Nadeszła nasza kolej przy kasie, więc pociągnęłam dziewczynę za sobą. Kasjerka wczytała kody i wystawiła rachunek.
       - Może dzisiaj też dacie się gdzieś wyciągnąć? Co wy na to? - zapytał Thiago, gdy płaciłyśmy. Uśmiechał się, a ja stwierdziłam, że ma zajebisty uśmiech, a tak nie powinno być!
       - Zobaczymy. - odparłam, zauważając, że Lola unika wzroku Isco jak ognia. Usłyszałam, że mój telefon zaczął dzwonić, więc wyjęłam go z torebki. - Musimy iść. Miło było. - posłałam im uśmiech. - To Tyler. - zwróciłam się do przyjaciółki i pociągnęłam ją za sobą.
       - Miałyśmy ich nie spotkać. - jęknęła, gdy wychodziłyśmy ze sklepu.
       - Racja, lepiej gdybyśmy ich w ogóle nie spotkały. - mruknęłam i odebrałam połączenie, a przed oczami ciągle miałam obraz uśmiechniętego Brazylijczyka.
       - Cześć kochanie. - usłyszałam w słuchawce.
       - Cześć. Jak tam w Maladze? - zapytałam.
       - W porządku. Chciałem cię przeprosić Cris. - zaczął. - Miałaś rację. Masz prawo do tego, by spędzić trochę czasu z Lolą. - mówił, a ja automatycznie się uśmiechnęłam.
       - Dziękuję, że to zrozumiałeś. - odparłam cicho. To było rzadkie zjawisko. Mój chłopak przyznał się do błędu!
       - Wiesz, że tęsknię za tobą? - zapytał.
       - Ja też za tobą tęsknię. - odparłam i usłyszałam jak ktoś woła mojego chłopaka.
       - Kochanie, przepraszam, ale szef mnie woła. Zadzwonię po pracy. Kocham cię.
       - Ja ciebie też. - uśmiechnęłam się i rozłączyłam się.
       - Jesteście przesłodzeni... - usłyszałam narzekanie Loli, czyli wiem, że jestem w normalnym świecie.
       - Cristina! Lola! Jak dobrze, że was złapaliśmy jeszcze. - ze sklepu wyszli piłkarze.
       - No, bo tak pomyśleliśmy... - zaczął Martin.
       - Żebyście z nami poszły na lody! - wypalił podekscytowany Marc.
       - Lody? - zapytałyśmy równo.
       - No takie śmietankowe,  czekoladowe, truskawkowe, jakie która lubi. - dorzucił Alvaro.
       - Wiecie, my się troszeczkę śpieszymy... - zaczęła niepewnie Lola.
       - Nie prawda. - powiedział pewnie Isco. - Nie dajcie się prosić. - uśmiechnął się do mojej przyjaciółki. Ona mu się podoba, a on jej! Powinna przynajmniej spróbować się z nim umówić!
       - Ale... - ciągnęła.
       - No chodźcie. - Cristian z Marciem przejęli nasze torby, a my zostałyśmy pociągnięte dalej przez Isco, Martina i Thiago.

LOLA

    Nie wiem jak to się stało, ale poszłyśmy razem z piłkarzami na lody. Rozsiedliśmy się wygodnie przy stoliku i każdy z nas zamówił sobie swój ulubiony smak. Ja oczywiście wybrałam miętowy.
    Siedziałam obok Cristiny i Isco, który cały czas się we mnie wpatrywał i posyłał mi uśmiechy. Większość z nich ignorowałam, chociaż w moim brzuchu roiło się od motyli. Zrobiło mi się bardzo gorąco, kiedy przypadkowo dotykał mojej ręki lub nogi pod stołem.
    - Do kiedy tutaj będziecie? - zapytał się Marc, który zdążył się już umazać lodami czekoladowymi.
    - Dwa tygodnie - odpowiedziałam cicho. - Rzadko się widujemy.
    - Naprawdę? - zapytał zdziwiony Isco. - Wyglądacie na prawdziwe przyjaciółki.
    - Bo nimi jesteśmy, ale ja od trzech lat mieszkam w Nowym Jorku - odparłam, spoglądając w jego stronę. Po prostu nie mogłam się oprzeć!
    - Zawsze chciałem tam polecieć! - wtrącił się Ignacio. - Słyszałem, że mają tam dobre kluby - puścił mi oczko.
    - To prawda - zaśmiałam się cicho. - Jeśli się kiedyś zdecydujesz odwiedzić Nowy Jork, to zadzwoń.
    - Chętnie!
    - Tak, super - mruknął Francisco i odszedł od stolika. Nie wiedziałam o co mu chodzi, ale nie wyglądał na zadowolonego.
    - W jakich klubach gracie? - zapytała Cris, aby rozluźnić atmosferę.
    - Ja, Marc, Martin i Cristian gramy w FC Barcelonie - odpowiedział jej z czarującym uśmiechem Thiago. Wyglądało na to, że spodobała mu się moja przyjaciółka!
    - A ja w Getafe - dodał Alvaro.
    - Isco i ja w Maladze, ale on ma zamiar zmienić klub - mruknął Ignacio.
    - Dlaczego? - zainteresowałam się.
    - Jest dobry.
    - Nie wkręcaj kitów - usłyszałam jego głos. - Ja już będę leciał do hotelu, bo jestem zmęczony - dodał po chwili i pożegnał się z Cris. Mnie nawet nie podał ręki.
    - O co mu chodzi? - zapytałam szeptem przyjaciółkę.
    - Nie wiem. Może o Nowy Jork? - odpowiedziała cicho i wzdrygnęła ramionami. - Idź za nim.
    - Nie - odpowiedziałam hardo i zwróciłam się do chłopaków. - Wasz kolega jest chyba trochę nerwowy.
    - No zachował się trochę dziwnie.. Pójdę z nim pogadać - odezwał się Camacho, który po chwili również nas opuścił.
    Cristina rozmawiała z resztą chłopaków, a ja milczałam. Nie rozumiałam zachowania Isco i nie rozumiałam też siebie. Skoro chce go unikać, to dlaczego jest mi teraz smutno, że podszedł sobie bez pożegnania?

***

Cześć i czołem :D

Coppernicana przeżywa, że chyba będzie musiała kupić Thiago maszynkę do golenia. Hmm, jakby co to ja się dorzucę :D

A tu coś ode mnie: Kocham ligę angielską, Manchester United i wszystkie moje Diabełki ♥

Trzymajcie kciuki za Malagę!

PS. Zdradzę Wam, że piszemy 53 rozdział tego opowiadania, ale cii.. :D