Osiemnasty: Jesteście obleśni!

LOLA

  Po długich przygotowaniach wreszcie wyszłam z Cristiną z pokoju i udałyśmy się do klubu, w którym mieliśmy się spotkać z resztą piłkarzy i ich dziewczynami. Moja przyjaciółka tryskała dobrym humorem, bo to właśnie dzisiaj miała rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu. Nowy rozdział z Thiago, miłością jej życia.

   - Chłopaki już są - zakomunikowała, kiedy weszłyśmy do klubu. Wskazała na nich palcem i od razu do nich podeszłyśmy. - Cześć wszystkim! - uśmiechnęła się szeroko i spojrzała na modliszkę. - No może nie wszystkim - poprawiła się.

   - Cris - syknęłam i przywitałam się z wszystkimi całusem w policzek. Kiedy poczułam perfumy Francisco.. W moim brzuchu znowu pojawiły się te cholerne motyle. Przy Noelu nigdy tego nie miałam, co bardzo mnie dziwiło.

   - Siadajcie - powiedział Marc, który siedział obok swojej dziewczyny. - Chcecie drinka?

   - Poproszę - odparłam i usiadłam obok Alvaro Vazqueza, który był już nieźle wstawiony. - Co tam, Woody? - zapytałam ze śmiechem.

   - Spadaj, Lola - pokazał mi język, ale po chwili ucałował mój policzek. - Zatańczymy? - zapytał po chwili.

   - Jasne! - odpowiedziałam i chwyciłam jego dłoń.

Okazało się, że Alvaro jest świetnym tancerzem! Na parkiecie rozumieliśmy się bez słów. Była tylko muzyka i my. Kiedy puścili wolną piosenkę oboje stwierdziliśmy, ze to nie nasze klimaty i wyszliśmy.

  Zauważyłam, że przy stoliku nie ma mojej przyjaciółki i Thiago oraz Martina i jego dziewczyny. Nie pamiętam imienia! Dostrzegłam też, że nie było z nimi modliszki, a na twarzy Alarcona malowała się dziwna mina. Hmm, podejrzane.

 Nagle Marc, który przeglądał coś w swoim telefonie, który trzymał praktycznie pod stolikiem, zaczął się głupkowato śmiać.

   - A tobie co? - zdziwił się Alvaro i usiadł obok Alarcona.

   - Nie, nic, nic. - szczerzył się.

   - A tak właściwie, to gdzie zniknęła Monica? - zapytała Llorena, która właśnie wróciła z łazienki.

   - Kurwa! - Alvaro podskoczył, stawiając nogi na fotelu. - Jesteście obleśni!

   - O co chodzi? - zainteresowałam się, bo na chwilkę odpłynęłam. Musiałam odczytać sms'a od Noela. - Kto jest obleśny?

   - Oni! - skrzywił się Vazquez, najpierw wskazując na Isco, który nagle zrobił się cały czerwony, a później pod stolik.

   - Co?! - Llorena z Violą zajrzały pod stolik, ale nagle odskoczyły, zasłaniając sobie oczy.

   - Rozumiem, że nie powinnam tam zaglądać? - zapytałam, robiąc głupią minę. Marc zarechotał głośno i wskazał na swój telefon.

   - Później ci pokaże - wyszczerzył się.

   - Bartra, posrało cię do reszty?! - wydarł się Isco, ale po chwili na jego twarzy pojawiła się znów ta głupia mina. 

   - Rozumiem, że Marc ma już w zwyczaju nagrywać prywatne momenty Francisco? - zapytał Ignacio z głupkowatym spojrzeniem.
   - Prywatne? Kpisz sobie? Ja kurwa obok niego siedziałem! - krzywił się Alvarito i przysunął bliżej mnie.  

   - Nadal siedzisz - poinformowałam go z szerokim uśmiechem. - Ale przynajmniej zmienił partnerkę - powiedziałam, spoglądając na niego.  

   - Isco, poszlibyście przynajmniej do łazienki! - powiedział Cristian. - I weź ją w końcu wypuść spod tego stołu. - Tello przewrócił oczami, wstał i zabrał Llorenę na parkiet. 

   - To obrzydliwe - jęknęłam zniesmaczona. Nie wiedziałam co o tym myśleć.. Modliszka właśnie siedziała pod stołem i ''uszczęśliwiała'' swojego faceta w obecności tylu ludzi! Nie wiem jak on mógł się zgodzić na coś takiego. - Jak widać niektórzy nie mają dla siebie szacunku - dodałam. 

   - A ty miałaś, kiedy mi się oddałaś na jachcie po tygodniu znajomości? - wypalił Isco, a ja zamilkłam, bo to zabolało. I to bardzo, bardzo, bardzo. W moich oczach pojawiły się łzy.  

   - Ale ty jesteś jebnięty. - Ignacio spojrzał na przyjaciela.
   - Trochę godności to ty powinieneś mieć. - dorzucił Alvaro, Marc tylko pokręcił głowę i poszedł za Violą, a brat Thiago siedział w kącie i się przysłuchiwał.   

   - Od kiedy to ona jest ważniejsza niż ja?! Ciągle tylko Lola i Lola.. Szkoda, że mojej dziewczyny nie potraficie zaakceptować - wściekł się. W tym samym momencie Monica wyszła spod stołu. Wyglądała po prostu przepięknie.
   - Masz coś na twarzy - szepnęłam do niej. Wytarła się ręką i spojrzała na Isco.
   - Powinniśmy iść, skoro twoi przyjaciele nas tutaj nie chcą - zwróciła się do niego.

   - No idźcie, może zrobi ci po drodze drugiego loda. - prychnął Alvaro. Byli wspaniali, stawali za mną i karcili przy okazji Francisco. 

   - Okej - pokiwał głową i wstał od stolika, trzymając swoją ukochaną za rękę. - Alvaro, bronisz jej tak, bo chcesz, aby się z tobą przespała? Nie martw się, nie będzie to trudne - dodał jeszcze, a po moim policzku spłynęła łza. To było zbyt wiele.. Nie potrafiłam udawać, że mnie to nie obchodzi. Facet, którego kocham mówi takie rzeczy, a ja nawet się nie bronię.  Zauważyłam jak Alvaro ściska mocno pięść, a Ignacio mierzy go wzrokiem.

   - Chłopie, trochę szacunku do kobiety! - wyrwał młodszy Alcantara.

   - To przez tą kobietę taki jestem - odparł, spoglądając na mnie. Dopiero teraz zauważył, że płakałam. Puścił swoją modliszkę i ukucnął przy mnie. - Lola, przepraszam - wyszeptał i chciał zetrzeć łzę z mojego policzka, ale odwróciłam głowę w drugą stronę.

   - Francisco, chodźmy już - usłyszałam głos jego dziewczyny.

   - Idź sama - warknął, nawet na nią nie patrząc.  

   - Jak to sama?! - uniosła się. 

   - Idziemy! - zawołał Ignacio i machnął ręką do dwójki pozostałych chłopaków. Wstali i praktycznie na siłę wyprowadzili Monicę dalej. Zostałam sama z Isco. 

   - Wiesz, że nie chciałem tego powiedzieć, prawda? - mruknął cicho i usiadł obok mnie. - Nigdy nie chciałem cię zranić.
   - Ale zrobiłeś to.
   - Przepraszam, Lola - uśmiechnął się lekko i spojrzał w moje oczy. - Proszę, nie płacz - wyszeptał i kciukiem starł płynące łzy.
   - Zostaw mnie - odparłam pewnie.
   - Nie zostawię - odpowiedział i objął mnie ramieniem. - Jestem takim dupkiem - powiedział sam do siebie.
   - To prawda - potwierdziłam i uśmiechnęłam się lekko. - Ale nie potrafię przestać cię kochać - wyszeptałam. Nie wiem po co to powiedziałam.. Może miałam dość tłumienia w sobie tych wszystkich uczuć.
   - Ja ciebie też nie - odpowiedział mi i złapał moją dłoń, którą po chwili pocałował. - Lola, dlaczego nie jesteśmy razem? - zapytał.
   - Bo mamy kogoś innego. I niech tak zostanie - wtuliłam się w jego ramie. Moje zachowanie było dziwne, bo jeszcze kilka minut doprowadził mnie do łez, a ja teraz przytulam się do niego. Jednak wierzyłam mu, że nie chciał tego powiedzieć.
   - Zrobię wszystko, abyś do mnie wróciła.
   - To niemożliwe, Francisco. Wracaj do swojej dziewczyny, okej? - pogłaskałam go po policzku i spojrzałam w jego czekoladowe oczy. - Udawajmy, że nic się nie stało. Mamy wspólnych przyjaciół i to normalne, że będziemy razem wychodzić.
   - Jesteś pewna, że tego chcesz? Mam wrócić do Monici i zapomnieć o tobie? - zapytał z niedowierzaniem.
   - Tak - odparłam i przymknęłam powieki, by zatamować łzy. - Życzę wam szczęścia.
   - Ale ja nigdy z ciebie nie zrezygnuje. Nigdy - powiedział i wpił się w moje usta. W tej chwili zapomniałam o Bożym świecie. Liczyły się tylko Isco, który delikatnie muskał moje podniebienie swoim językiem. Wplotłam swoją dłoń w jego włosy i przysunęłam się, by być bliżej niego. Wszystko we mnie drżało.
   - Koniec, Isco. Wystarczy - westchnęłam i odsunęłam się od niego. - Do zobaczenia.
   - Do zobaczenia - mruknął smutno i jeszcze raz mnie pocałował.   

CRISTINA

  Wyszliśmy z Martinem i Maite. W środku było za głośno, za duszno i za tłoczno. Szliśmy we czwórkę brzegiem plaży, głośno śmiejąc się z historyjek, opowiadanych przez chłopaków z ostatniego zgrupowania. Jak to niejaki Alvaro Morata pewnego ranka obudził się z ogoloną jedną nogą. Martin zaczął naśladować jego zachowanie, a my z Maite zachodziłyśmy się ze śmiechu. Później tamci lekko zwolnili i szli za nami, aż w końcu rozdzieliliśmy się całkowicie. - A tamci gdzie zniknęli? - zapytałam, rozglądając się. 

   - Pewnie chcieli pobyć trochę sami - uśmiechnął się do mnie.

   - My też zostaliśmy sami. - zaśmiałam się i w tym momencie poczułam jego usta na swojej szyi. Uśmiechnęłam się i postanowiłam trochę podroczyć. - Hola, hola, my się znamy? 

   - Thiago jestem - wyszczerzył się.

   - Cristina, miło mi. - zaśmiałam się. - Ja chyba nie powinnam... - odeszłam kawałek i wybuchając śmiechem, zaczęłam biec przed siebie. Zaczął mnie gonić i po krótkiej chwili złapał. Oboje nie utrzymaliśmy równowagi i upadliśmy na piasek.

   - I co teraz Thiago? - uśmiechnęłam się, oplatając jego szyję swoimi rękami.

   - Teraz chcę cię pocałować Cristino. - powiedział i delikatnie musnął moje wargi.

   - Przestań. Jeszcze ktoś nas zobaczy - mruknęłam cicho, jednak oddałam pocałunek.

   - No to ten ktoś będzie miał pecha. - zaśmiał się. - Jesteśmy daleko, a poza tym jest ciemno. - dodał z błyskiem w oku i zaczął całować moją szyję. Palcami pobłądził na mój kark, gdzie miałam zawiązaną sukienkę. Pociągnął po woli za sznureczek.
   - Ej, niegrzeczny jesteś! - zaśmiałam się.
   - Przez rok byłem bardzo grzeczny. - szepnął mi do ucha. 

   - Nie jestem pewna czy ci wierzę - odszepnęłam i uśmiechnęłam do niego słodko.

   - Powinnaś - odparł i pocałował mnie, zsuwając ze mnie sukienkę. Zostałam w samym bikini.

   - No może. - zaśmiałam się i włożyłam dłonie pod jego koszulkę, przesuwając palce do góry. Pomogłam mu ją zdjąć. Nagle wstał i wziął mnie na ręce. - Thiago, co ty kombinujesz?! - zawołałam. 

   - Weźmiemy szybką kąpiel! - krzyknął i wbiegł do wody.
   - Wariat z ciebie! - zachichotałam i trzymałam się jego szyi. 

   - Który cię kocha. - uśmiechnął się słodko i postawił mnie na dnie, patrząc w oczy. Nadal kurczowo trzymałam się jego szyi. Wpił się w moje usta, kładąc dłonie na mojej talii. - Więc.. Co dalej z nami będzie? - zapytał.

   - Jeszcze dziś porozmawiam o tym z Tylerem. - szepnęłam, przytulając się do niego. 

   - Ja śnię czy to się dzieje naprawdę? - uśmiechnął się szeroko i zaczął składać czułe pocałunki na mojej twarzy. 

   - Mam cię uszczypnąć? - zaśmiałam się zalotnie. - Ja sama mam dość tego wszystkiego i chcę jakoś normalnie żyć.
   - Ze mną? - zapytał.
   - Tak Thiago, z tobą. - wpiłam się w jego usta.  

   - To najpiękniejszy wieczór w moim życiu! - krzyknął i znów zabrał mnie za ręce. Wyszedł z wody i położył mnie delikatnie na piasku. - Kocham cię.  

   - Kocham cię. - powtórzyłam za nim i oddałam się jego delikatnym pocałunkom. 

LOLA

  Wyszłam przed klub i wyciągnęłam papierosa z mojej kopertówki. Szybko go odpaliłam i oparłam się o ścianę, by w spokoju wszystko sobie przemyśleć. Kolejny raz okłamywałam siebie i Isco, ale wiedziałam, że robię dobrze. Miałam Noela, który przez ten cały czas był dla mnie oparciem. Nie mogłam mu zrobić świństwa i rzucić się w ramiona Isco.
   - Miałaś rzucić te świństwo - usłyszałam głos Cristiny, która była cała mokra. Nie zdziwił mnie fakt, że Thiago, który trzymał ją za dłoń, również był przemoknięty do suchej nitki.
   - Wieczorna kąpiel? - zapytałam i uśmiechnęłam się lekko. Niestety, tylko na tyle było mnie stać, chociaż naprawdę chciałam cieszyć się jej szczęściem.
   - Yhymm - mruknęła i posłała Thiago znaczące spojrzenie.
   - Lola, gdzie chłopaki? - zapytała.
   - Są gdzieś w środku - odpowiedziałam cicho i zaciągnęłam się papierosem.
   - Pójdę ich poszukać - mruknął i pocałował Cris w usta. - Do zobaczenia - dodał i wszedł do klubu.
   - Jak było? - zapytałam przyjaciółkę.
   - Cudownie! - zapiszczała zadowolona. - Dzisiaj kończę z Tylerem. Tylko Thiago potrafi dać mi szczęście.
   - Cieszę się, że w końcu to zrozumiałaś - odpowiedziałam i rzuciłam papierosa na chodnik, by po chwili zgasić go szpilką od moich cholernie drogich butów.
   - Jestem taka szczęśliwa - powiedziała ze śmiechem i spojrzała na mnie badawczo. - Lola, czy coś się stało? - zapytała poważnie.
   - Nie, nic - pokręciłam przecząco głową. - Wszystko jest w jak najlepszym porządku.
   - Płakałaś - zauważyła. Cholera, teraz będę musiała jej o wszystkim opowiedzieć.
   - Wracanie do miejsc, w których byłaś z kimś, kto był całym twoim światem, jest jak samobójstwo - powiedziałam smutno i zakryłam twarz dłońmi.
   - Chodzi o Isco, prawda?
   - Tak, chodzi o Isco.
   - Co się stało? - zapytała, ale milczałam. Nie chciałam już wracać do tego tematu. Najchętniej to spakowałabym swoje rzeczy i wróciła do Nowego Jorku, ale nie chce uciekać. Nie chce być tchórzem, którym byłam rok temu, bo uciekłam od niego. - Lola - warknęła i spojrzała na mnie gniewnie.
   - Chcesz wiedzieć? Monica zrobiła mu pod stołem loda, ja jej dowaliłam, a on zrobił to mnie, ale zabolało milion razy bardziej, niż ją. Popłakałam się - westchnęłam.
   - Co?! Zabije tego skurwiela!
   - Już mnie przeprosił - mruknęłam cicho i próbowałam zatamować łzy. - Wyjaśniliśmy sobie wszystko i doszliśmy do wniosku, że nie będziemy już sobie wchodzić w drogę.
   - Raczej ty doszłaś, bo on zapewne ma inne zdanie, prawda?
   - Tak - potwierdziłam jej słowa. - Ale Noel mnie teraz potrzebuje.
   - Rozumiem to, ale sama mi mówiłaś, że najważniejsze jest własne szczęście. Dlaczego ty z niego rezygnujesz?
   - Bo tak postanowiłam i koniec. Wracasz do hotelu? - zapytałam, a ona skinęła głową.
 Szłyśmy w ciszy. Cris zapewne rozmyślała o Thiago, a ja.. Nie, nie o Isco. Rozmyślałam o sobie i swoim życiu. Spełniłam swoje marzenie i zostałam aktorką, mam wspaniałego faceta oraz przyjaciół, a nadal czuje, że coś jest nie tak. 

CRISTINA

  Musiałam wrócić do swojego pokoju i porozmawiać z Tylerem, zakończyć to. Chciałam być z Thiago, ale bałam się reakcji mojego chłopaka. Jednak byliśmy ze sobą już mnóstwo czasu. Znaliśmy się i znakomicie się rozumieliśmy. Gdy weszłam do pokoju Tyler leżał na łóżku odwrócony tyłem. Zapewne spał, więc cicho, na paluszkach weszłam do łazienki. Chciałam wziąć prysznic, bo byłam cała pozlepiana z piaskiem. Zsunęłam z siebie sukienkę i wtedy poczułam dotyk na swojej talii. 

   - Przepraszam. - szepnął mi wprost do ucha, mocno mnie przytulając. - Lola to twoja przyjaciółka, zwierzacie się i ty wiesz lepiej czy jest szczęśliwa czy też nie. Za bardzo się uniosłem. Przepraszam cię Cristina. - delikatnie musnął moje ramię. 

   - W porządku. - powiedziałam. 

   - Czyli się już nie gniewasz? - uśmiechnął się i złożył na moich ustach delikatny pocałunek. Poczułam jego ciepłą dłoń, która spoczęła na moim udzie, a druga wędrowała do zapięcia mojego stanika. 

   - Nie... To znaczy, nie gniewam się. - spojrzałam mu w oczy. - Byłam z Lolą w tym klubie, było tam głośno i za dużo dymu. Głowa mnie boli. - posłałam mu delikatny uśmiech. 

   - Jasne. - pocałował mnie w czubek głowy. - Czekam w łóżku. - szepnął i wyszedł z pomieszczenia, a ja zdjęłam bikini i weszłam do kabiny prysznicowej. Odkręciłam kurek i pozwoliłam letniej wodzie po sobie spływać. Nie potrafię mu powiedzieć, że kocham innego, że jestem z tamtym szczęśliwa, że go zdradzam! 

Wychodząc, owinęłam się ręcznikiem i rozejrzałam się za swoją piżamą, którą rano tu zostawiłam. Nie było jej, ale była koszulka Tylera. Ubrałam ją i wyszłam. Położyłam się na swojej połówce łóżka i okryłam kołdrą. Po chwili mój chłopak się do mnie przysunął i mnie objął. Poczułam jak łzy napływają mi pod powiekę. Okłamuję go. 

   - Tyler... - musiałam to zrobić. 

   - Yhmm? - mruknął z zamkniętymi oczami. Uśmiechał się, a ja jednym zdaniem miałam popsuć mu ten humor? 

   - Nie, nic. - pogładziłam go po jego czarnych włosach. - Zupełnie nic... - westchnęłam i zamknęłam oczy. 

  Rano, jakby nic się nie stało, wstaliśmy i zdecydowaliśmy, że idziemy na plażę. Zabrałam rzeczy do torby i trzymając się za dłonie, ruszyliśmy w danym kierunku. 

   - Spójrz, tam już wszyscy są! - uśmiechnął się i pocałował mnie w policzek. Popatrzyłam w tamto miejsce. Faktycznie, byli tam wszyscy, nawet Lola... Chociaż nie widziałam z nimi Isco i Monici. Leżeli i opalali się. Rozmawiali się i szczerze się uśmiechali, śmiali z czegoś. Gdy zbliżyliśmy się bardziej, Lola nas zauważyła. Najpierw się uśmiechnęła, ale gdy zobaczyła nasze splecione dłonie, od razu się zmieszała i spojrzała na Alcantarę. Również to zrobiłam. Spuścił głowę i wbił wzrok w piasek. 

   - Cześć wam - przed nami wyrósł Bartra, który uśmiechał się szeroko. - Chcecie zobaczyć jak Monica robi loda? - zapytał.
   - Marc - jęknęła Viola i zakryła twarz dłonią. 

   - Może jednak zaoszczędzimy sobie tego, co? - mruknęłam, krzywiąc się. Usiadłam obok Loli i spojrzałam na Thiago. Podniósł głowę i spojrzał na mnie smutnym wzrokiem. Podniósł jakiś kawałek patyka i zaczął się nim bawić. Miałam ochotę do niego podejść i go mocno przytulić.
   - Długo już tu jesteście? - zaśmiał się Tyler.  

   - Jakieś pół godzinki - odpowiedziała Lola i zabrała do ręki telefon.
   - Czekaliśmy nas was - dodał Montoya, który właśnie wybierał się do wody razem z Maite oraz Cristianem i jego dziewczyną. 

   - Ktoś może jest jeszcze chętny? - zapytał Tello i spojrzał w dal. - O! Idą i nasze zguby. 

   - Zguby? - zapytałam i spojrzałam w tamtą stronę. Zobaczyłam Isco, który trzymał za rękę modliszkę. Od razu zrobiło mi się niedobrze.
   - Mam nadzieje, że Isco zmądrzał i przestanie wygadywać głupoty - warknął Alvaro, który zmierzył Alarcona wzrokiem.

   - Zguby? - zapytałam i spojrzałam w tamtą stronę. Zobaczyłam Isco, który trzymał za rękę modliszkę. Od razu zrobiło mi się niedobrze.
   - Mam nadzieje, że Isco zmądrzał i przestanie wygadywać głupoty - warknął Alvaro, który zmierzył Alarcona wzrokiem.

   - A stało się coś? - Tyler zmarszczył brew.  

   - Stało, ale nie chciałbyś wiedzieć - odpowiedział mu Thiago. 

   - Okay. - kiwnął głową.
   - Cześć wszystkim. - zawołał Isco. Niby witał się ze wszystkimi, ale dziwnie patrzył tylko i wyłącznie na moją przyjaciółkę.  

   - Cześć - odpowiedziała mu z szerokim uśmiechem na twarzy. Widać było, że starała się zachować normalne stosunki między nimi.
   - Skoro jesteśmy w komplecie to może porobimy sobie jakieś pamiątkowe zdjęcia? - zapytał Marc. -Wiecie, w moim telefonie musi być wszystko!
   - Tak, wiemy, wiemy - warknął Isco.

   - No to wstawajcie! - zawołała Viola, no i tak zrobiliśmy. Rafael za ten czas podszedł do jakiejś grupki dziewczyn, w zamiarze poproszenia o zrobienia nam zdjęcia, ale znając życie, pewnie którąś poderwie.  

 Poczułam się dziwnie, kiedy z jednej strony miałam Tylera, a z drugiej Thiago. Smutnego Thiago.
   - Zróbcie głupie miny! - zawołał Bartra i wywalił jęzor. - Będzie śmiesznie! - krzyczał dalej. 

   - Jasne. - szepnęłam sama do siebie. Nie potrafiłam w tej chwili zrobić głupiej miny! Tyler trzymał dłoń na mojej talii, a w pewnym momencie poczułam, że ktoś ściska moją dłoń. Spojrzałam na Thiago, a on na mnie. Lekko się uśmiechnął, a ja zrobiłam to samo.
   - Zrobione! - zawołała dziewczyna, a Rafa od razu do niej podbiegł i chwilę stał.
   - Zróbmy jeszcze jedno! Tylko każdy zrobi głupią minę! - spojrzał wymownie na mnie i Thiago. 

   - Dajcie spokój. Starczy już tych zdjęć - Lola próbowała uratować tą całą sytuację. Zapewne bała się, że Tyler coś zauważy. - Ja nie lubię zdjęć - dodała z uśmiechem.
   - A podobno taka z ciebie gwiazda - usłyszałam głos modliszki.
   - Monica, uspokój się - warknął szybko i posłał Loli przepraszające spojrzenie. 

   - Znów jej bronisz? Sam zacząłeś ja wczoraj wyśmiewać, a teraz jesteś po jej stronie? - uniosła głos, kiedy na moim i Thiago ramieniu uwiesił się młodszy Brazylijczyk. Tyler odszedł dalej, śmiejąc się z czegoś z Ignacio i Alvaro.
   - Ja wam to powiększę, wytnę i jebnę fototapetę na ścianę! - wyszczerzył się i pokazał nam przybliżony urywek. Ja i Thiago patrzyliśmy sobie prosto w oczy, oboje uśmiechnięci. Wtedy Raf ucałował nasze policzki i odleciał dalej.
   - Robi to, bo ma powód! - Cristian zmierzył wzrokiem kuzynkę Tylera.  

   - Dajcie już mi wszyscy święty spokój - jęknął Isco. - Nie chce się kłócić z moimi przyjaciółmi, rozumiesz? - zwrócił się do swojej dziewczyny.
   - Raczej z nią - wskazała na Lolę, która im się bacznie przyglądała.
   - Ona ma imię - powiedział wściekły Isco. 

   - Tak, racja, to nasza Lola jest! - wypalił Marc, robiąc przy tym duże oczy.
   - Kolejna kłótnia? - szepnął Thiago.
   - Na to wygląda. - odparłam.
   - Jak rozmowa? - zapytał, teraz nawet na mnie nie patrząc. 

   - Nie poszła tak, jak myślałam. Przepraszam - mruknęłam smutno.
   - Moglibyście przestać się kłócić?! - usłyszałam krzyk Loli. Byłam zdziwiona faktem, że chciała go pogodzić z Monicą. - To już jest męczące. 

   - I to bardzo! Ja tu przyjechałem odpocząć, a przez was migreny zaraz dostanę! - jękną Marc i wtulił się w swoją dziewczynę. - Ale przynajmniej mam kolejny filmik. - wyszczerzył się.  

   - Cicho, bo muszę odebrać telefon - powiedziała blondynka i przyłożyła sobie telefon do ucha. -Cześć, kochanie. Jestem na plaży, a co? - mówiła. - Ale po co mam się odwrócić do tyłu? - zapytała i zrobiła głupią minę.

   - Lola, faktycznie, odwróć się! - zaśmiałam się. Zrobiła to i od razu na jej twarzy ujrzeliśmy szeroki uśmiech. Wstała i pobiegła w stronę chłopaka, stojącego nieopodal.  

   - To ten Noel? - zapytała modliszka.
   - Tak! - odpowiedział Marc.
   - Przystojniak - powiedziała Viola. Bartra spojrzał na nią, a ona roześmiała się cicho. - Ale ty jesteś najlepszy, kochanie - pocałowała go.
   - Się wie! 

Objęci, podeszli do nas. Przywitaliśmy się z Noelem. Niechętnie uścisnął także dłoń z Isco. Zmierzyli siebie wzrokiem. Czyli wyczuwam rosnące napięcie.

***

No i proszę - konfrontacja Isco vs. Noel! 

Chcieliście znów Isco i Lolę w łóżku, a tu niespodzianka - TO CRIS SIĘ ZROBIŁA NIEGRZECZNA :D O Monice już nie wspominając... xd

A TE GIFY I MINY ROZWALIŁY MNIE NA ŁOPATKI: