Siedemnasty: No idź za nią, bo ci ucieknie

 LOLA

   Wiedziałam, że dobrze robię. Moja przyjaciółka mnie potrzebowała, więc szybko zabukowałam bilet i przebrałam się w odpowiedni strój. Noel nie oponował, bo doskonale wiedział, że i tak bym wyleciała. W sumie.. Wydawało mi się, że wolał być teraz sam.
    - Kochanie, naprawdę nie masz nic przeciwko mojemu wcześniejszemu wyjazdowi? - zapytałam go jeszcze, kiedy pakowałam ostatnie rzeczy do walizki.
    - Nie, oczywiście, że nie. Rozumiem, że Cristina cię potrzebuje - odparł i podał mi ładowarkę od telefonu. - Ale bądź grzeczna, dobrze? - na jego twarzy pojawił się uśmiech.
    - Będę. Obiecuje - odpowiedziałam i  pocałowałam go na pożegnanie. - Zadzwonię, kiedy wyląduje.
    - Dobrze - odpowiedział i odprowadził mnie do taksówki, która czekała pod naszym mieszkaniem.
    Kilka godzin później byłam już na Ibizie. Kiedy wysiadłam z samolotu buchnęło we mnie gorące powietrze, za którym tak bardzo tęskniłam! Tęskniłam za tym krajem, pogodą i ludźmi, z którymi już niedługo będę miała okazję się spotkać.
    Zamówioną taksówką podjechałam pod hotel, w którym się zatrzymaliśmy. Na szczęście nie było problemu z przenoszeniem naszej rezerwacji na wcześniejszy termin, więc mogłam zająć apartament.
    Rozpakowałam swoje rzeczy i wyszłam na balkon, by zapalić. Spojrzałam na plażę, z którą łączyło mnie wiele wspomnieć.. Gra w butelkę, spacer z Isco i nasza kłótnia.
    Wyciągnęłam telefon z torebki i zadzwoniłam do swojego chłopaka, który na pewno się martwił.
    - Hej. Jestem już na miejscu - poinformowałam go, kiedy usłyszałam jego głos.
    - Cieszę się - odezwał się.
    - Noel, wszystko w porządku? - zapytałam, bo wyczułam w jego głosie coś dziwnego.
    - Tak, tak. Mogę do ciebie oddzwonić później?
    - Noel! Powiedz mi, co się stało - powiedziałam stanowczo.
    - Porozmawiamy później, dobrze? Kocham cię - odparł i rozłączył się.
    - Cholera jasna - zaklęłam i zgasiłam papierosa. Zeszłam na dół i oddałam klucz do recepcji, by po chwili opuścić hotel. Była wczesna godzina i nie chciałam budzić Cris, więc sama wybrałam się na plażę. Usiadłam nad brzegiem morza i myślałam.
    Przez cały ten rok w moim życiu wiele się zmieniło. Jednak uczucia do Francisco pozostały bez zmian i nic nie potrafiłam z tym zrobić. Cały czas okłamywałam się, że to zamknięty rozdział, że o nim zapomniałam aż do wczoraj, kiedy Cristina powiedziała mi, że on kogoś ma. Poczułam wtedy ukłucie w sercu.. Nie zdawałam sobie sprawy, że on też się tak czuł, kiedy dowiedział się o mnie i Noelu.
    - Cześć - usłyszałam obok siebie męski głos. Odwróciłam głowę w tamtą stronę i zobaczyłam Alvaro. Tak, Alvaro Vazqueza. - Można? - wskazał na miejsce obok mnie.
    - Jasne, siadaj - uśmiechnęłam się do niego szeroko. - Co słychać?
    - Wszystko okej. Znowu się tu spotykamy, co? - zaśmiał się szczerze i zaczął bawić się piaskiem.
    - Mam nadzieje, że się z tego cieszysz - odpowiedziałam mu.
    - Bardzo. I myślę, że jest ktoś, kto cieszy się z tego bardziej - posłał mi znaczące spojrzenie.
    - To dla mnie skończony rozdział, Alvaro. Mam kogoś - uśmiechnęłam się lekko.
    - Wiem. Jest pełno waszych zdjęć w internecie i gazetach. Stałaś się gwiazdą, Lola - puścił do mnie oczko.
    - Nie, wcale nie - pokręciłam przecząco głową. - Zagrałam w kilku filmach, nic więcej. Nadal jestem tą samą Lolą, którą byłam.
    - Zakochaną w Isco - dodał.
    - Alvarito..
    - Widzę to w twoich oczach. Kochasz go - powiedział pewnie i wstał. - Nadal masz ten sam numer?
    - Tak.
    - Zadzwonię później - puścił do mnie oczko i odszedł.
    Spojrzałam jeszcze jak idzie w stronę swojego hotelu i odebrałam dzwoniący telefon. Na wyświetlaczu pojawił się numer moja przyjaciółki.
    - Cześć. Już wstałaś? - zapytałam ze śmiechem. - Jest dopiero ósma!
    - Przestań. Całą noc nie spałam. - szepnęła i usłyszałam otwierające się drzwi na balkon. - Nie mogłam zasnąć. - powiedziała już głośniej.
    - Wydaje mi się, znam powód.
    - I myślę, że się nie mylisz. Nawet liczenie tych cholernych baranów nie odwiodło mnie od myślenia o nim!
    - Ty naprawdę jesteś w nim zakochana - westchnęłam i wstałam z piasku. Poprawiłam swoją sukienkę i ruszyłam w drogę powrotną do hotelu. - Zejdziesz na dół i zjemy jakieś śniadanie?
    - Jasne. Ubiorę się i zejdę po cichu, bo Tyler jeszcze śpi. - odparła. - To do zobaczenia w restauracji.
    - Okej - odpowiedziałam i rozłączyłam się.
    Po kilku minutach siedziałam już w hotelowej restauracji z kubkiem mocnej kawy i czekałam na przyjaciółkę.
    - Cristina! - zawołałam, kiedy zobaczyłam ją w drzwiach. Szybko do niej i podeszłam i przytuliłam ją.
    - Lola, cieszę się, że cię widzę! - uśmiechnęła się.
    - Ja też! Siadaj - wskazałam jej miejsce obok siebie. - Cris, nie wyglądasz za dobrze - mruknęłam zmartwiona.
    - Jestem po prostu zmęczona... Zmęczona fizycznie i psychicznie. Całą noc nie spałam. - westchnęła. - Lepiej mów, jak ci minął lot?
    - Obyło się bez turbulencji - zachichotałam cicho. - Ale ciągle martwię się o Noela.
    - Coś się stało? - nachyliła się i ścisnęła moją dłoń. - Nie chciał żebyś wcześniej wyjeżdżała? - pytała.
    - Właśnie chciał. Wyglądało jakby chciał się mnie pozbyć z Nowego Jorku - powiedziałam poważnie.
    - Dziwne... - mruknęła. - I to bardzo dziwne. Nie podobne to do niego.
    - Wiem, ale może woli być teraz sam? Faceci raczej rzadko przyznają się do tego, że coś ich boli. A jego rodzina zawsze była dla niego ważna - mruknęłam i wzięłam do ręki małą bułeczkę. - Bo chyba mnie nie zdradza, nie? - zapytałam.
    - Noel? Noel cię kocha, nie zrobiłby tego. - stwierdziła. - Poza tym, może faktycznie potrzebuje czasu?
    - Mam nadzieje - uśmiechnęłam się lekko. - Chociaż wolałabym, aby był obok, kiedy zobaczę Isco z tą.. Wywłoką - zamachałam ręką.
    - Kochaną kuzyneczką Tylera. - warknęła, bawiąc się widelcem. - Wiedziałam, że lubi się lansować, ale teraz to już rzuciło się jej na głowę, ale jest jeden plus. - zaśmiała się. - Nasi koledzy też jej nie trawią. I to jest piękne.
    - Proszę cię - przewróciłam oczami. - Myślałam, że Isco wybierze sobie kogoś lepszego. Czy on nie widzi jak ona się zachowuje?
    - Odkąd usłyszał, że masz przyjechać to ją... Zlewa? - zamyśliła się. - Nawet z nią wczoraj nie zatańczył.
    - Żartujesz, prawda? - zapytałam ze śmiechem. - Zabiłabym swojego faceta, gdyby ze mną nie zatańczył!
    - Zadowolona to ona nie była. - zaśmiała się. - Ej, cieszy mnie to bardziej niż cokolwiek innego. - mówiła, ale jakby nagle posmutniała. - Thiago nosi moją niebieską bransoletkę. - powiedziała cicho.
    - Co? Nosi damską bransoletkę? - zdziwiłam się tym faktem. - Jesteś pewna, że on jest hetero? - zapytałam szeptem.
    - Myślę, że chciał o mnie pamiętać. - odparła cicho. - Jest hetero! - spojrzała na mnie z pewnością.
    - Wierzę na słowo. Nie mam ochoty sprawdzać - powiedziałam z szerokim uśmiechem.
    - Tyler idzie. - szepnęła, kątem oka zauważając swojego chłopaka, przekraczającego próg restauracji.
    - Cześć Lola. - uśmiechnął i ucałował mój policzek.
    - Cześć - odpowiedziałam z uśmiechem. - Jak ci się podoba na Ibizie?
    - Jest super. - uśmiechnął się i usiadł obok Cristiny, skradając jej całusa. - Nie ma to jak spotkać znajomych i poznać nowych. - spojrzał na swoją dziewczynę, która lekko się do niego uśmiechnęła. - Tak właściwie, to co ty tu tak wcześnie robisz i gdzie masz Noela?
    - Noel stwierdził, że ja potrzebuje dłuższego odpoczynku i wysłał mnie do was. Doleci do nas później - wysiliłam się na lekki uśmiech.
    - Rozumiem. Co powiecie, żeby po śniadaniu iść na plażę? - zaproponował.
    - Myślę, że to dobry pomysł. - odparła Cristina, uśmiechając się. - Nie mam ochoty wchodzić do wody, ale najwyżej się poopalam.
    - Ja z chęcią popluskam się w wodzie - odparłam i wstałam od stoliczka. - To za godzinę w hallu recepcyjnym? - spojrzałam na nich.
    - Jasne. - odparła Cris, a ja odeszłam od stolika.

CRIS

     Byliśmy już na plaży. Ja i Lola leżałyśmy na ręcznikach i opalałyśmy się, a Tyler poszedł popływać. Nałożyłam okulary na nos i spojrzałam w niebo. Było bezchmurne, a słońce grzało jak szalone. Po chwili jednak to słońce ktoś zasłonił. Zmarszczyłam czoło i zdjęłam okulary. Lola zrobiła to samo. Zobaczyłam roześmiane twarze Alvaro, Cristiana i Marca.
        - Dzień doberek. - wyszczerzył się Marc i razem z Cristianem zaczęli przytulać się do Loli. Po chwili dołączyła też i cała reszta tamtej ekipy. Przedstawili blondynce ich damską część. Spojrzałam na Thiago. On zrobił to samo, ale ja szybko spuściłam wzrok.
       - W taki sposób nic nie zdziałacie. - tuż obok mnie przysiadł się Alvaro.
       - Może ja nie chcę nic robić w tej sprawie?  - spojrzałam na niego. Ja już sama nie wiedziałam czego chcę!
    - A co mają zdziałać? - zainteresowała się Lola, która nadal tonęła w objęciach Bartry.
    - Nie. Nic takiego. Tak sobie rozmawiamy. - uśmiechnął się Alvaro i spojrzał na mnie.
    - A ty nie jesteś o niego zazdrosna? - zaśmiałam się do Violi, wskazując na Marca.
    - O niego? Niee. - pokręciła głową z uśmiechem.
    - I tak prócz niej, żadna inna go nie chce. - palnął Cristian i oberwał po głowie od Lloreny.
    - Nie mówcie tak! Rok temu miałam zostać matką jego dzieci - roześmiała się blondynka i odsunęła się od Marca. - Cieszę się, że was widzę - dodała z szerokim uśmiech.
    - My też, Lola. A gdzie twój facet? - zapytał Tello.
    - Jest w Nowym Jorku, ale dołączy do mnie później.
    - Czekamy na to. - pisnęła modliszka i wtuliła się w ramię Isco, który stał niczym drewno.
    - Z niecierpliwością! - mruknął i spojrzał w stronę wody. - O, Tyler wraca. - zakomunikował.
    - Szkoda, bo właśnie chciałam do niego dołączyć - mruknęła Lola, która nawet nie obdarzyła spojrzeniem Isco oraz jego dziewczyny.
    - Czyli nie masz nas jeszcze dość?
    - Oczywiście, że nie! - powiedziała Lola. - Tak się za wami stęskniłam, że mogłabym z wami zamieszkać - roześmiała się cicho.
    - Mamy wolne łóżko - powiedział podekscytowany Marc. - Kochanie, nie będziesz miała nic przeciwko, jeśli zaprosimy Lolę na noc? - zwrócił się do Violi.
    - Nie, dzięki! Wolę spędzić noc w swoim towarzystwie - szybko wtrąciła się blondynka.
    - Idę po coś do picia. - wstałam. - Zaraz wrócę. - odeszłam po woli w stronę zabudowań. Weszłam do sklepu i kupiłam zimną wodę. Wychodząc, poczułam, że ktoś łapie mnie za rękę. To był Thiago. Ciągnął mnie za sobą, a ja nie sprzeciwiałam się. Może po prostu chciałam za nim iść? Skręcił w jakąś wąską uliczkę i przyparł mnie do ściany. Spojrzał w oczy i wpił się w moje usta. Poczułam jak ciepło i dreszcze rozchodzą się po całym moim ciele. Zaczęłam szybciej oddychać i wplotłam dłoń w jego włosy. Zaczął całować moją szyję. - Thiago, nie możemy. - szepnęłam, a on jak na komendę oparł czoło o moje.
    - Nie mogłem się powstrzymać, Cris - wyszeptał do mojego ucha.
    - Nie rób tego więcej. - szepnęłam, patrząc mu w oczy. Okłamywałam sama siebie, że tego nie chcę, kiedy tak naprawdę chciałam! Widział niepewność w moich oczach, a po mimo wszystko znów mnie pocałował.
    - Nie mogę ci tego obiecać. Jestem o ciebie zazdrosny i skręca mnie na samą myśl o tobie i Tylerze. - powiedział.
    - Wracajmy już - powiedziałam szybko. - Na pewno reszta na nas czeka - dodałam. Chciałam szybko wrócić do Tylera, bo przy Thiago traciłam zmysły. To wszystko było zbyt ryzykowne!
    - Dobrze, ale... - i znów delikatnie musnął moje wargi, a ja z trudem powstrzymałam się od oddania pocałunku. - Chodźmy. - szepnął i ruszyłam po woli za nim. Szliśmy obok siebie, ale w całkowitej ciszy. Nie wiedziałam co mam myśleć.
    - O, jesteście! - wyszczerzył się Marc, gdy zbliżaliśmy się już do nich.
    - Musiałam kupić wodę - wskazałam na butelkę, którą trzymałam w dłoni i usiadłam obok swojego chłopaka. Thiago spojrzał na nas smutnym wzrokiem.
    - Ej! Niech mnie ktoś wysmaruje tym kremem - usłyszałam głos Loli.
    - Ja chętnie! - wyszczerzył się Marc, który po chwili napotkał na gniewny wzrok swojej dziewczyny. - Dobra, niech zrobi to ktoś inny!
    - Ja mam wolne ręce, no i nie tylko ręce. - wyszczerzył się Rafael. Mi się zdaje, czy będziemy mieć drugiego błazna na pokładzie? Błazna, ale takiego, który wczoraj udowodnił, że potrafił dobrze mówić i mieć głowę na karku.
    - Dobra, to chodź - mruknęła blondynka i podała krem młodemu Brazylijczykowi. - Co robicie wieczorem? Może wyjdziemy gdzieś razem? - zaoferowała reszcie.
    - Są wakacje, wolny czas mamy ciągle i planów też nie mamy. - odpowiedział Ignacio.
    - Czyli jesteśmy umówieni. - dorzucił Alvaro.
    - Czuję się jak w zeszłym roku! Kocham imprezy! - zawołał zadowolony Bartra. - Skarbie, będziemy się bawić wyśmienicie. - wpił się w usta Violi, a ta się zaśmiała.
    - Ja też! - zapiszczała blondynka. - Przepraszam, ale muszę odebrać - dodała i odeszła na moment, by odebrać telefon.
    - W końcu poszła - westchnęła Monica. - Ta dziewucha działa mi na nerwy. Myśli, że jak zagrała w kilku filmach, to może wtryniać się w nasze wakacje?!
    - Daj spokój - warknął Isco, który cały czas obserwował Lolę. - Ja nie mam nic przeciwko.
    - Ciekawe dlaczego - mruknął cicho Alvaro.
    - Między innymi, to że ją się lubi, a ciebie już nie koniecznie. - palnął Marc. Ten to się w ogóle nie hamuje! Przybiłam mu piątkę, co zetknęło się z niezadowolonym spojrzeniem mojego chłopaka! Przecież dobrze wie, że jej nie cierpię! - Nawet Isco lubi ją bardziej niż ciebie! - wyszczerzył się.
    - Bartra! - warknął Isco i spojrzał gniewnie na przyjaciela. - To moja dziewczyna, więc hamuj się trochę.
    - Może jednak jej nie lubi - powiedziała ze śmiechem modliszka.
    - No tak. Bo on ją kocha - dodał Cristian i wszyscy spojrzeli na Alarcona. Nawet Lola, która właśnie wróciła i musiała usłyszeć to, co przed chwilą powiedział Tello.
    - Szkoda. - szepnęłam z uśmiechem. Monica zrobiła się całą czerwona, wstała i ruszyła przed siebie. I kogo ona teraz będzie zgrywać? Zranioną dziewczynkę? Isco zaklną pod nosem i spojrzał na Lolę. Co było w jego spojrzeniu? Na pewno miłość do mojej przyjaciółki.   
    - No idź za nią, bo ci ucieknie - powiedziała jadowicie Lola i spojrzała na nas. - Noel dzwonił. Będzie za kilka dni - dodała z uśmiechem na ustach.
    - Super! Pamiętam go z zeszłych wakacji - mruknął Marc.
    - Konkurencja. - zakaszlał Ignacio, a Isco zmierzył go wzrokiem. Wstał i ruszył za brunetką.
    - Ja też już sobie pójdę. Muszę odpocząć po locie - powiedziała z uśmiechem blondynka. - Spotkamy się wieczorem, okej? Dajcie mi znać gdzie i o której - dodała, cały czas się uśmiechając. Może i jest dobrą aktorką, ale przede mną nie ukryje niczego. Uśmiechała się, ale w środku czuła ból.
    - Ja tu jestem niedoinformowany... - mruknął Tyler. - Pomiędzy nimi było coś więcej czy tylko wakacyjny flirt? - zapytał, patrząc na każdego.
    - Mam na telefonie ich seks taśmę z jachtu - wyszczerzył się Bartra. Po chwili dostał w łeb od swojej ukochanej. - Ała! To bolało!
    - Miało boleć!
    - Ty to dalej masz?! - zaśmiałam się.
    - Oczywiście! Na moim telefonie nic, nigdy nie ginie. - powiedział poważnie. - Ja im to jeszcze pokażę! Phii, ja to udostępnię ich dzieciom!
    - O ile będą je mieli - przewrócił oczami Camacho. - Widzisz co obydwoje odwalają! Lola uciekła do Nowego Jorku i zaszyła się tam z facetem, przez którego się rozstali. A ten idiota znalazł sobie jakąś pustą lalę, którą tylko dmucha - powiedział poważnie. Jego słowa były jak najbardziej prawdziwe.
    - Ej, to nadal moja kuzynka. - wtrącił Carrera.
    - Oj nie gniewaj się. - zaśmiałam się i pocałowałam go w policzek.
    - Wybacz, stary - powiedział do niego Ignacio. - Nie wiem, jak wy, ale ja muszę pogadać z Isco. Muszę uratować jego związek z Lolą.
    - Czy wy się za bardzo nie rozpędzacie? Od tamtych wakacji minął rok, a Lola jest szczęśliwa z Noelem - odezwał się mój chłopak.
    - Wydaje mi się, że ich uczucie jest bardzo silne - odezwał się Thiago, spoglądając na mnie. Nie wiedziałam, czy jego słowa tyczą się nas, czy Isco i Loli. - Pomogę ci z tym - zwrócił się do Camacho.
    - Warto spróbować. - spojrzałam na Thiago. Te słowa wydobyły się bardziej z mojego wnętrza niż z rozumu. Z jednej strony nie chciałam ranić Tylera, ale obecność Thiago całkowicie wyłączała ze mnie myśli. Cholera! Czy ja właśnie rozpętałam w naszej dwójce nadzieje?!
    - Czyli wchodzimy w to wszyscy. - Cristian klasnął w dłonie.
    - Lola nas zabije - zaśmiał się Bartra. - Ale mam nadzieje, że będą szczęśliwi.
    - Tylko co zrobimy z tą wiedźmą? - zapytał Vazquez.
    - Nie wierzę, że zrobisz to własnej przyjaciółce, Cris - warknął Tyler i wstał. Wyczuwałam kłótnie.
    - Przepraszam bardzo, co zrobię? Chcę jedynie by była szczęśliwa, a na to zasługuje każdy. - spojrzałam na niego. - Francisco i Monica nie pasują do siebie, wybacz.
    - Ale to nie znaczy, że pasuje do Loli! Ona jest szczęśliwa z Noelem i nie powinnaś tego robić - syknął wściekły. - Wracam do hotelu.
    - Jasne. Kłóćmy się. Uciekaj. - warknęłam. - Skąd wiesz, że ona jest całkowicie przy nim szczęśliwa?!
    - Bo to widać! Rozmawiałam z Noelem i on twierdzi, że to naprawdę coś prawdziwego - powiedział.
    - To naprawdę wielka szkoda, że nie widzisz wszystkiego! WSZYSTKIEGO! - poczułam łzy pod powiekami. - Idź i zaszyj się w pokoju. - warknęłam, łamiącym się głosem.
    - Pójdę. Miłego wieczoru życzę - warknął i odszedł w stronę hotelu.
    - Może jednak daruj sobie akcję z ratowaniem związku Loli i Isco? - zapytał zmartwiony Marc. - My sobie z tym poradzimy.
    - Nie odpuszczę! Nie dam za wygraną, bo oni powinni być razem, a jeżeli Tyler wie lepiej to jego sprawa. - usiadłam na piasku i schowałam twarz w dłoniach.
    - No dobrze. To gdzie idziemy wieczorem? Kolejna impreza? - zapytał Marc. Obok mnie usiadł Thiago, który delikatnie głaskał mnie po głowie.
    - Ja tam jestem za. - odparł Martin, a za nim przytaknęła cała reszta. Dotyk Thiago mnie uspokajał i wyprowadzał z zamętu. W pewnym momencie się odwróciłam i wtuliłam w niego. Wokół nastała cisza.
    - To zobaczymy się wieczorem - powiedziała Viola, która posłała mi lekki uśmiech. - Do zobaczenia - dodała i pociągnęła za sobą swojego chłopaka. Za nimi poszła cała reszta, tylko został Thiago.
    - Mam tu posiedzieć z tobą? - zapytał.
    - Tak - pokiwałam twierdząco głową i wtuliłam się w niego jeszcze mocniej.
    - Naprawdę uważasz, że warto spróbować? - szepnął.
    - Nie jestem tego do końca pewna, ale tak - skinęłam głową. - Jeśli mamy walczyć o Lole i Isco, to dlaczego nie spróbować o nas?
    - Dobrze wiesz, że dla mnie nie ma w tym najmniejszego problemu. - pocałował mnie w czubek głowy.
    - Ale to nie jest takie łatwe. Nadal mam Tylera - jęknęłam i pogłaskałam go po policzku. - I teraz murze wracać. Zobaczymy się na imprezie - lekko musnęłam jego usta.
    - Okaj. Będę czekał. - uśmiechnął się, a ja wstałam. Ruszyłam przed siebie, ale w pewnym momencie się odwróciłam. Siedział, wpatrzony w morze. Uśmiechnęłam się i ruszyłam do hotelu

LOLA

    Po spotkaniu na plaży potrzebowałam długiej kąpieli. Musiałam wygodnie poleżeć w pianie i przemyśleć kilka spraw. Cieszyłam się na kolejne spotkanie z chłopakami i ich drugimi połówkami, ale Isco.. To bolało. I to tak bardzo, że miałam ochotę się tam rozpłakać, ale byłam na tyle silna, że zrobiłam to w pokoju. Jestem aktorką i potrafię udawać niektóre rzeczy. Potrafię przekonać go, że go nie kocham, ale siebie nie oszukam.
    Wychodząc z łazienki, zobaczyłam siedzącą Cris na moim łóżku.
    - Przestraszyłaś mnie - mruknęłam.
    - Przepraszam. Nie chciałam. - mruknęła. - Nie chcę na razie wracać do swojego pokoju.
    - Dlaczego? - zapytałam, wycierając włosy puchowym ręcznikiem.
    - Pokłóciłam się przy wszystkich z Tylerem. - skrzywiła się i wzięła jedną poduszkę. Położyła ją na środku łózka i położyła na niej głowę. - Poza tym, nie wiem czy potrafiłabym mu teraz spojrzeć w oczy!
- Jak to pokłóciłaś? O co poszło?
    - O nic takiego. - kręciła i odwróciła głowę. - Wiesz, że wystarczyło, żeby Thiago za mną poszedł i pocałował, a ja zaczęłam się zastanawiać czy dobrze zrobiłam uciekając do Malagi? - spojrzała na mnie ze smutkiem.
    - Co?! Całowaliście się?! - zapytałam zszokowana i usiadłam obok niej. - Opowiadaj!
    - Poszedł za mną do tego sklepu. - podparła się na łokciach. - Gdy wyszłam, przyparł do ściany i pocałował. I wiesz co? Znów tego chciałam.
    - To na co czekasz?! Zrywaj z Tylerem i leć do niego! - powiedziałam z uśmiechem.
    - Zrobię to. - szepnęła, a ja poprosiłam żeby powtórzyła. - Jestem pewna, że kocham Thiago i chcę spróbować z nim być. Muszę to powiedzieć Tylerowi. I tak jesteśmy pokłóceni, więc...
    - Cieszę się, że w końcu będziesz szczęśliwa!
    - Szczęśliwa to ja będę tylko wtedy, kiedy Modliszka opuści Ibizę! - podniosła głos.
    - Daj spokój - zaśmiałam się, ale w sercu poczułam ukłucie. - Isco ją kocha, a ja chce, by on był szczęśliwy.
    - To ty daj spokój. To nie jest możliwe... Kocha ciebie. Przecież widziałam jak patrzył na ciebie na plaży. Tęskni.
    - I dlatego za nią poszedł? - zapytałam smutno.
    - Poszedł za nią, bo... Gdyby zaczęli tak jeździć po Tylerze, też bym za nim poszła.
    - Nie tłumacz go - jęknęłam i wstałam z łóżka. - To już jest naprawdę skończony rozdział. Ja mam Noela, a on Monicę. Wszyscy są szczęśliwi - uśmiechnęłam się lekko.
    - Nie. Ty nie jesteś szczęśliwa. - spojrzała na mnie. - Pożyczysz mi później jakieś ubrania? Przebrałabym się na ta imprezę.
    - Jestem - odpowiedziałam pewnie. - Jasne. Tylko wiesz, że ja mam większość sukienek?
    - Dam radę. - zaśmiała się. - Chyba nawet powinnam ładnie wyglądać, co? No chyba, że pojawi się tam Tyler.
    - Niech spierdala na bambus - wyszczerzyłam się. - Ale ej, skoro ty będziesz romansować z Thiago, to co ja będę tam robić?
    - Sama tam nie będziesz. - zaśmiała się. - Możesz pojeździć sobie po Monice. Będę w pełni zadowolona.
    - Chyba została dziś wystarczająco upokorzona, no nie?
     - Przesadzasz. Ona na każdym kroku mnie gnębiła, więc nie widzę dla niej litości.
    - Ale ja nie powinnam tego robić. Isco mógłby pomyśleć, że nadal coś do niego czuje - mruknęłam i pokazałam przyjaciółce dwie sukienki. - Którą mam wybrać?
    - Tą co trzymasz w lewej ręce. Pokaż jakie jeszcze tam masz? - wstała i podeszła do mojej szafy.   
    - Musisz wybrać coś seksownego! - zaśmiała się i poruszała śmiesznie brwiami. - Thiago padnie na zawał!
    - Nie, nie chcę żeby padał. - zaśmiała się. - Ma być cały i zdrowy. - pokazała mi język.
    - Ale seksownie i tak musi być - powiedziała i zaczęła wyjmować sukienki. - Nie mogę się doczekać, kiedy przyleci Noel. Czuje, że jestem gotowa, aby z nim to zrobić.
    - Pod bacznym okiem Isco? - zapytała i spojrzała na mnie znacząco. Wcale mi tym nie pomaga!
    - On nie ma z tym nic wspólnego! - zamachałam rękoma. - Był po prostu moim pierwszym, nic więcej.
    - Mam nadzieję, że będzie jedynym. Lola, wy jesteście dla siebie stworzeni - zaśmiała się.
    - Nie, wcale nie jesteśmy - pokręciłam przecząco głową. Spojrzała na mnie, a ja zmiękłam. - Dobra, plecę głupoty.
    - Tak, pieprzysz trzy po trzy. - przewróciła oczami. - Wezmę chyba tą. - wyjęła biało-czerwoną sukienkę.
    - Ślicznie będziesz w niej wyglądać - uśmiechnęłam się szeroko.
    - Dzięki. - lekko się uśmiechnęła. - Chcę żeby już wszystko dobrze.
    - I będzie! - zaśmiałam się.
    - Wiesz, jednak szkoda mi Tylera. - usiadła i spuściła głowę.
    - Mnie też, ale chyba nie chcesz się do końca życia oszukiwać? - zapytałam i przytuliłam ją. - Zasługujesz na szczęście z ukochanym facetem.
    - Wiem, że nie mogę go oszukiwać. Muszę mu to powiedzieć jak najszybciej. Może po dzisiejszej imprezie?
    - Jesteście skłóceni, więc możesz zrobić to dziś - posłałam jej lekki uśmiech.
    - Masz rację. Czuję, że mogę to zrobić dziś. - uśmiechnęła się. - Pierwsza zajmuję łazienkę! - zawołała i pokazała mi język, zmykając za drzwiami.
    - Okej - powiedziałam sama do siebie i uśmiechnęłam się szeroko.

***

Wiecie.. Jest nam smutno, bo Paul Walker zginął w wypadku samochodowym. 

I wybaczcie, ale nie mam ochoty na komentowanie tego rozdziału..